WE ZIJN DAAR. VOOR PRIDE. TOEN. NU. ALTIJD.

Een Beknopte Geschiedenis van DM's Dragers en Queer Protest

WORDEN DOOR AMELIA ABRAHAM (ZIJ/HEN)

"Als de ultieme protest-schoen heeft Dr. Martens vijf opstandige decennia een rol gespeeld in de LGBTQ+ rights movement. Overgenomen door queer communities van over de hele wereld als een symbool dat trapt op de status quo. Een kijkje in de geschiedenis van LGBTQ+ laat DM's schoenen zien aan de voeten van queer activisten die vanaf het begin te zien waren terwijl ze streden voor de gemarginaliseerden in onze community. Om nog maar te zwijgen over de aanwezigheid van DM's als een kenmerk van ondergrondse queer muziekscènes.

PRIDE, SAN FRANCISCO, 1989 | FOTOGRAAF: PHYLLIS CHRISTOPHER

Legendarische fotograaf Phyllis Christopher legde de lesbische scène en Gay Prides of San Francisco vast in de late jaren '80 en vroege jaren '90. Dit is een stad waar LGBTQ+ mensen van heel America naar toe kwamen om vrij te zijn.

Dat 30% van het personeel van Dr. Martens wereldwijd zich identificeert als LGBTQIA+ getuigt van de rol dat DM's speelt op de achtergrond van de vooruitgang van LGBTQIA+ en dat Dr. Martens meer is dan alleen een modekeuze. Van regenboog DM's schoenen bij Pride tot strak geveterde laarzen die worden gedragen door leer communities. Op naar de volgende vijf decennia waarin Dr. Martens in solidariteit staat met queer communities en zelfexpressie viert.

Een kijkje door de archieven laat zien dat DM's laarzen en schoenen voor het eerst te zien waren aan de voeten van LGBTQIA+ communities in de vroege jaren '80, terwijl Pride optochten en protesten steeds vaker te zien werden in Groot-Brittannië. In 1981 trokken DM's geklede demonstranten massaal van Londen naar Huddersfield om samen te zijn met de lokale queer communities die werden onderdrukt door de politie.

Later dat decennium waren leden van AIDS activistengroep ACT UP aan beide kanten van de Atlantische Oceaan te zien tijdens protesten in hun DM's laarzen. Section 28, de wet in het V.K. waarbij discussies over homoseksualiteit in scholen en lokale autoriteiten verboden werd, zorgde ervoor dat demonstranten de straten op gingen in heel het V.K.

Tegelijkertijd begon het verhaal van verbinding tussen DM's en queer punk communities. Subculturen zoals de Rebel Dykes (lesbische krakers, artiesten en activisten in Londen en Manchester) combineerden hun Docs laarzen en schoenen met leren jacks, kaalgeschoren hoofden en mohawks.
​

STOP SECTION 28, V.K., 1988 | FOTOGRAAF: NIGEL HATTON

Artikel 28 van Margaret Thatcher werd bekent als de beruchte Section 28. Een herziening op de Local Government Act en werd bedoeld om alle openbare discussies over homoseksualiteit te verbieden. Hier zie je LGBTQIA+-rechten en HIV activist Matthew Hodson samen met andere activisten protesteren tegen het artikel op een Stop the Clause mars door de straten van Leeds in 1988.

Terug in de V.S. richten queer documentariërs hun lens naar communities tijdens de San Francisco Pride en de Dyke March (de lesbische protestbeweging dat al snel internationaal zou worden). Temidden van de aanhoudende AIDS-crisis stonden deze movements voor veerkracht en verzet, en dit deden ze in laarzen van Dr. Martens.

Docs laarzen waren niet alleen een favoriet om de straten op te gaan in de jaren '90, maar waren ook populair op podia en bij queercore en homocore shows, hier kwam de radicale politiek van de queer movement samen met punkrock.

OUTRAGE! PROTEST, LONDON, 1990 | FOTOGRAAF: STEPHEN MAYES

De protestgroep OutRage! werd opgericht door activist Peter Tatchell en andere vooraanstaande activisten in het V.K. naar aanleiding van de moord op gay acteur Michael Boothe. De groep voerde campagne tegen homofobisch geweld en onrechtvaardig politieoptreden tegen homomannen. De groep werd bekent voor burgerlijke ongehoorzaamheid en waren 20 jaar actief.

BEKIJK ONZE VIDEO'S OVER HET VINDEN VAN FAMILIE TTIJDENS DE AIDS-CRISIS

De jaren '00 werden gekenmerkt als een nieuw millennium van LGBTQIA+-voortgang, rechten zoals huwelijk en adoptie werden vaker besproken. Pride optochten en protesten gingen in de jaren '00 in nieuwe landen verder, de opkomst hier bleef groeien in belangrijke steden buiten de V.S. en Europa. Bezoekersrecords werden verbroken met aantallen in de miljoenen.

Later in de jaren '00 waren queer bands zoals Tegan en Sara and Limp Wrist voorstanders van DM's schoenen in popcultuur. Docs laarzen en schoenen waren te zien bij queer communities zoals dykes on bikes, leather gays en the Sisters of Perpetual Indulgence (een orde van queer en trans mensen en drag queens).

Het verzet van de overheid tegen de toenemende zichtbaarheid van LGBTQ+ in landen zoals Turkije en Rusland in de jaren '10 werd bestreden door opstandige demonstranten, waaronder Pussy Riot, die DM's laarzen droegen terwijl ze punk gebruikten om tegen het patriarchaat te strijden.

In Westerse landen zoals het V.K., Australië en Duitsland ging de strijd voor huwelijksgelijkheid door. Demonstranten begonnen te twijfelen over de groeiende commercialisatie van Pride en de aanwezigheid van de politie. Ze begonnen daarom hun eigen, meer grassroots Pride-evenementen te organiseren. En Dr. Martens schoenen zijn vaak te zien op deze foto's.

Lesbians and Gays Support The Migrants was zo'n groep. Beïnvloed door de Lesbians and Gays Support the Miners movement in de jaren '80, werden dit keer LGBTQIA+ mensen opgeroepen om migranten te ondersteunen tijdens flash-protesten in het V.K.

DYKE MARCH, NYC, 2017 | FOTOGRAAF: Joseph Viola

Activistengroep the Lesbian Avengers richtte Dyke March op in New York City in 1993. Het belangrijkste doel van een dyke march was om de zichtbaarheid van lesbiennes en queer vrouwen te vergroten. Dit evenement verspreidden zich al razendsnel naar andere steden in de V.S., Canada en Duitsland. Een decennia later was dit nog in volle gang en in 2017 nam Dyke March NYC over met queer mensen van alle leeftijden die hun Dr. Martens schoenen aandeden en in solidariteit bijeen kwamen.

LEES VERDER OVER DE POWER OF PROTEST MET ACTIVIST PETER TATCHELL

Met intersectionaliteit op de voorgrond moedigden groepen zoals London Trans Pride (opgericht in 2019) de grassroots-spirit van queer movements uit de jaren '20 aan als een plek waar trans, intersex en nonbinary mensen samen konden komen en hun veiligheid en erkenning konden opeisen.

Toen in 2020 wereldwijde Black Lives Matter-protesten de wereld overspoelden, ontstonden er protesten in Londen, Brooklyn en meer. Hun oproepen om een einde te maken aan geweld tegen trans people of colour weerklinken in 2023, terwijl we vandaag samen blijven strijden tegen deze urgente grens in de voortdurende strijd voor LGBTQIA+ rechten, veiligheid en geluk over de hele wereld.

Als je jezelf op één van deze foto's hierboven herkent en je contact met ons wilt opnemen, kan dat via [email protected]

TRANS PRIDE, LONDEN, 2021 | FOTOGRAAF: BEX WADE

London Trans Pride werd opgericht in 2019, nadat een anti-transgroep protesteerde tegen de deelname van trans mensen op Pride. Een toegewijd grassroots demonstratie voor trans, nonbinary en intersex mensenrechten, duizenden London Trans Pride demonstranten liepen door het centrum van London en kwamen bijeen op Soho Square voor toespraken en viering.

OVER: AMELIA ABRAHAM

Als journalist en auteur heeft Amelia geschreven voor The Guardian, Observer, Sunday Times, ES Magazine, British Vogue en American Vogue, en werkte eerder als hoofdredacteur bij VICE, Refinery29 en Dazed Media.

Amelia heeft ook twee boeken geschreven: Queer Intentions: A (Personal) Journey Through LGBTQ+ Culture (Picador, 2019) en We Can Do Better Than This (Vintage, 2021), waarin wordt vertelt over LGBTQ+-rechten en diversiteit in de media, culturele instellingen, merken en organisaties.