Townshend zou later verklaren dat zijn woede voortkwam uit zijn frustratie niet zo goed gitaar te kunnen spelen als de bluesmuzikanten naar wie hij zo opkeek. Hij kon de noten in zijn hoofd horen, maar ze er niet uitpikken … Nog niet. Zijn beroemde maaiende armen en sprongen moesten zijn gitaarwerk ‘dodelijker’ doen lijken. Maar de opgekropte woede en frustratie deed de jonge gitarist die nacht in Londen overkoken.
The Who ging bekend staan om extreem gedrag op het podium. Vooral dan dat van Townshend. Zijn vertoningen werden zo fysiek dat zijn voeten eronder gingen lijden. In 1967 koos hij voor een paar 1460 boots met luchtkussen om de pijn te verlichten. 'Hun stevigheid in combinatie met hun zachtheid en flexibiliteit maakte ze perfect voor mijn atletische performances. Ik veerde letterlijk over het podium’, aldus Townshend.
Samen met de band verwierven de boots de status van Mod-koningen. Townshend en zijn Docs werden onafscheidelijk: ‘Er waren een aantal dingen die ik soms mee naar bed nam. Een fles cognac aan de ene kant en een Dr. Martens-boot aan de andere.’