HANDWERK:
EEN UNIVERSELE VERBINDING
Een gesprek met Bisila Noha
Om onze handgemaakte Made In England collection collectie te vieren spraken we met keramiekkunstenaar Bisila Noha. We hadden het over haar werk, haar journey en onze van nature menselijke connectie met handwerk.
HANDWERK:
EEN UNIVERSELE VERBINDING
Een gesprek met Bisila Noha
Om onze handgemaakte Made In England collection collectie te vieren spraken we met keramiekkunstenaar Bisila Noha. We hadden het over haar werk, haar journey en onze van nature menselijke connectie met handwerk.
Dr. Martens: Kan je ons vertellen wie je bent en wat je doet?
Bisila Noha: Ik ken Bisila Noha en ik ben een keramiekkunstenaar. Op dit moment maak ik sculpturale stukken. Ik werk aan projecten waarbij er een idee is dat ik wil verkennen en dan maak ik iets dat daarbij past.
Dr. Martens: Wat was je eerste kennismaking met klei?
Bisila Noha: Around nine years ago, when I moved to London, a friend told me, "I've just started a pottery class, do you want to come?" I had never touched clay before, and then the first time I did, it was so magical. The feeling of the clay growing in my hands and the movement of the wheel and everything. I just loved it. I don't think I'll ever forget that day.
Dr. Martens: Wat deed je voordat je naar Londen verhuisde en klei?
Bisila Noha: Ik ben geboren en getogen in Spanje en woonde in vele verschillende plekken zoals Duitsland, Oostenrijk en de V.S. Op een gegeven moment wilde ik ergens anders naartoe. En ik had veel vrienden in Londen, dus verhuisde ik hier naartoe. Maar mijn achtergrond heeft niets te maken met klei. Ik was een vertaler.
Dr. Martens: Kan je ons vertellen wie je bent en wat je doet?
Bisila Noha: Ik ken Bisila Noha en ik ben een keramiekkunstenaar. Op dit moment maak ik sculpturale stukken. Ik werk aan projecten waarbij er een idee is dat ik wil verkennen en dan maak ik iets dat daarbij past.
Dr. Martens: Wat was je eerste kennismaking met klei?
Bisila Noha: Ongeveer negen jaar geleden toen ik naar Londen verhuisde, zei een vriend tegen me, "Ik ben net begonnen met pottenbakken, wil je mee?" Ik had nog nooit klei aangeraakt en de eerste keer was magisch. Het gevoel van de klei dat in mijn handen groeide en de beweging van het wiel en alles. Ik vond het gewoon geweldig. Ik zal die dag nooit vergeten.
Dr. Martens: Wat deed je voordat je naar Londen verhuisde en klei?
Bisila Noha: Ik ben geboren en getogen in Spanje en woonde in vele verschillende plekken zoals Duitsland, Oostenrijk en de V.S. Op een gegeven moment wilde ik ergens anders naartoe. En ik had veel vrienden in Londen, dus verhuisde ik hier naartoe. Maar mijn achtergrond heeft niets te maken met klei. Ik was een vertaler.
"ALS IK VROUWEN UIT EEN AFGELEGEN DORPJE ONTMOET , LIJKT HET ALSOF WE NIETS GEMEEN HEBBEN, MAAR WE KUNNEN MET KLEI COMMUNICEREN EN HEBBEN WE EEN BAND."
Dr. Martens: Denk je dat je werk als vertaler invloed heeft op wat je nu maakt?
Bisila Noha: Ik denk van wel. Vanwege mijn interesse voor talen, reizen en plekken verkennen. Ik vind het geweldig om te reizen en andere manieren van maken en tradities te ontdekken. Ik zeg altijd dat klei een universele taal is. Als ik vrouwen uit een afgelegen dorpje ontmoet, lijkt het alsof we niets gemeen hebben, maar we kunnen met klei communiceren en hebben we een band.
"ALS IK VROUWEN UIT EEN AFGELEGEN DORPJE ONTMOET , LIJKT HET ALSOF WE NIETS GEMEEN HEBBEN, MAAR WE KUNNEN MET KLEI COMMUNICEREN EN HEBBEN WE EEN BAND."
Dr. Martens: Denk je dat je werk als vertaler invloed heeft op wat je nu maakt?
Bisila Noha: Ik denk van wel. Vanwege mijn interesse voor talen, reizen en plekken verkennen. Ik vind het geweldig om te reizen en andere manieren van maken en tradities te ontdekken. Ik zeg altijd dat klei een universele taal is. Als ik vrouwen uit een afgelegen dorpje ontmoet, lijkt het alsof we niets gemeen hebben, maar we kunnen met klei communiceren en hebben we een band.
Dr. Martens: Denk je dat je dingen probeert te maken die een algemene taal hebben? Verwacht je dat iedereen dezelfde reactie op je werk zal hebben?
Bisila Noha: Ik denk niet dat iedereen die mijn werkt ziet of de verhalen erachter hoort dezelfde reactie zal hebben. Maar ik vind wel dat er erg menselijke onderwerpen in mijn werk te vinden zijn. Op dit moment leg ik de focus op identiteit en afkomst, vooral de geschiedenis van vrouwen en de onzichtbaarheid van vrouwen. Dus ja, heel veel mensen kunnen zich herkennen met hun eigen ervaringen met het betreden van culturen of het verkennen van hun identiteit. Omdat klei al sinds mensenheugenis bij de mens is, brengt het ons allemaal samen. Voor mij is klei erg simpel, het brengt me terug naar mijn eigen basisinstincten als mens. En dat hebben we allemaal gemeen.
"VOOR MIJ IS KLEI ERG SIMPEL, HET BRENGT ME TERUG NAAR MIJN EIGEN BASISINSTINCTEN ALS MENS. EN DAT HEBBEN WE ALLEMAAL GEMEEN."
Dr. Martens: Hoe leer je nieuwe technieken?
Bisila Noha: Ik volg cursussen, doe stages en residenties en ik kijk hoe andere mensen maken. Ik pas mijn leerprogramma min of meer aan op wat ik op dat moment in mijn leven boeiend vindt.
Dr. Martens Denk je dat je dingen probeert te maken die een algemene taal hebben? Verwacht je dat iedereen dezelfde reactie op je werk zal hebben?
Bisila Noha: Ik denk niet dat iedereen die mijn werkt ziet of de verhalen erachter hoort dezelfde reactie zal hebben. Maar ik vind wel dat er erg menselijke onderwerpen in mijn werk te vinden zijn. Op dit moment leg ik de focus op identiteit en afkomst, vooral de geschiedenis van vrouwen en de onzichtbaarheid van vrouwen. Dus ja, heel veel mensen kunnen zich herkennen met hun eigen ervaringen met het betreden van culturen of het verkennen van hun identiteit. Omdat klei al sinds mensenheugenis bij de mens is, brengt het ons allemaal samen. Voor mij is klei erg simpel, het brengt me terug naar mijn eigen basisinstincten als mens. En dat hebben we allemaal gemeen.
"VOOR MIJ IS KLEI ERG SIMPEL, HET BRENGT ME TERUG NAAR MIJN EIGEN BASISINSTINCTEN ALS MENS. EN DAT HEBBEN WE ALLEMAAL GEMEEN."
Dr. Martens: Hoe leer je nieuwe technieken?
Bisila Noha: Ik volg cursussen, doe stages en residenties en ik kijk hoe andere mensen maken. Ik pas mijn leerprogramma min of meer aan op wat ik op dat moment in mijn leven boeiend vindt.
Dr. Martens: Denk je dat het belangrijk is om traditionele vaardigheden door te geven?
Bisila Noha: Het is er belangrijk om traditionele manieren van maken of dingen te doen en te zien door te geven en om de wereld te begrijpen omdat we vroeger meer verbonden waren met onze omgeving, onze gemeenschappen. En nu gaat dat verloren. Ik denk dat we ons verbonden voelen omdat we verankerd zijn in onze geschiedenis en onze tradities. Ik vind dat als we naar de geschiedenis kijken we een betere manier vinden om vooruit te komen in elk vak.
"HET IS ERG BELANGRIJK OM TRADITIONELE MANIEREN VAN MAKEN OF DINGEN TE DOEN EN TE ZIEN DOOR TE GEVEN EN OM DE WERELD TE BEGRIJPEN OMDAT WE VROEGER MEER VERBONDEN WAREN MET ONZE OMGEVING, ONZE GEMEENSCHAPPEN."
Dr. Martens: Hoe zijn heritage of het idee van een gedeelde geschiedenis te zien in je werk?
Bisila Noha: De afgelopen 2-3 jaar ben ik opzoek geweest naar onze gedeelde heritage en mijn eigen. Ik ben afkomstig uit verschillende culturen en ben altijd onderweg en op reis. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik er tussenin zit, dus ik evalueer, daag uit of heroverweeg hoe we naar heritage kijken en hoe we, als westerse mensen, er vaak voor kiezen om dingen te vergeten. In dit geval zijn er vrouwen in het zuiden van de wereld die met hun handen maken en dit werd niet gewaardeerd in onze geschiedenis. Ik probeer zulke verhalen en die geschiedenis te eren via mijn werk.
Dr. Martens: Denk je dat er een lijn is die een kunstenaar en een vakman onderscheiden?
Bisila Noha: Dat is moeilijk om te beantwoorden. En vooral als keramist, als pottenbakker, iemand die met klei werkt, is die scheiding tussen kunst en ambacht historisch gezien uitgedaagd. En je zou kunnen zeggen dat een vakman deze ene vaardigheid of iets anders in het bijzonder perfectioneert. En door herhaling krijg je het misschien onder de knie. Het feit is dat ambachten historisch en wereldwijd worden gedaan door vrouwen, het maken van huishoudelijke dingen. En ik vind dat we ze niet genoeg waarderen. Ik vind dat er geen verschil moet zijn omdat het hetzelfde is als een persoon hun leven en passie toewijden aan het maken van mooie dingen of het nou functioneel is of niet.
Dr. Martens: Denk je dat het belangrijk is om traditionele vaardigheden door te geven?
Bisila Noha: Het is er belangrijk om traditionele manieren van maken of dingen te doen en te zien door te geven en om de wereld te begrijpen omdat we vroeger meer verbonden waren met onze omgeving, onze gemeenschappen. En nu gaat dat verloren. Ik denk dat we ons verbonden voelen omdat we verankerd zijn in onze geschiedenis en onze tradities. Ik vind dat als we naar de geschiedenis kijken we een betere manier vinden om vooruit te komen in elk vak.
Dr. Martens: Hoe zijn heritage of het idee van een gedeelde geschiedenis te zien in je werk?
Bisila Noha: De afgelopen 2-3 jaar ben ik opzoek geweest naar onze gedeelde heritage en mijn eigen. Ik ben afkomstig uit verschillende culturen en ben altijd onderweg en op reis. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik er tussenin zit, dus ik evalueer, daag uit of heroverweeg hoe we naar heritage kijken en hoe we, als westerse mensen, er vaak voor kiezen om dingen te vergeten. In dit geval zijn er vrouwen in het zuiden van de wereld die met hun handen maken en dit werd niet gewaardeerd in onze geschiedenis. Ik probeer zulke verhalen en die geschiedenis te eren via mijn werk.
Dr. Martens: Denk je dat er een lijn is die een kunstenaar en een vakman onderscheiden?
Bisila Noha: Dat is moeilijk om te beantwoorden. En vooral als keramist, als pottenbakker, iemand die met klei werkt, is die scheiding tussen kunst en ambacht historisch gezien uitgedaagd. En je zou kunnen zeggen dat een vakman deze ene vaardigheid of iets anders in het bijzonder perfectioneert. En door herhaling krijg je het misschien onder de knie. Het feit is dat ambachten historisch en wereldwijd worden gedaan door vrouwen, het maken van huishoudelijke dingen. En ik vind dat we ze niet genoeg waarderen. Ik vind dat er geen verschil moet zijn omdat het hetzelfde is als een persoon hun leven en passie toewijden aan het maken van mooie dingen of het nou functioneel is of niet.
