EEN LEGENDE CREËREN

HOKUSAI EN DE KUNST VAN JAPANS HOUTSNEDE

Ter gelegenheid van de lancering van onze collab met The Met, dat Katsushika Hokusai eert, vroegen we kunstenaar Hiroko Imada om een houtsnede te maken om de samenwerking te herdenken. Hiroko is in Tokio geboren en is een kunstenaar die gespecialiseerd is in het onderwijzen van Japanse houtsneden. We brachten de dag door met Hiroko in haar studio om meer te leren over wat Japanse houtsnededruk uniek maakt en over het behouden en onderwijzen van traditionele methoden. En haar vastberadenheid om een lange carrière te creëren die authenticiteit en meedogenloze creativiteit niet in gevaar brengt.

Kan je het formulier hierboven niet zien? Wellicht moet je de cookie instellingen wijzigen: VERANDER VOORKEUREN

Ondertiteling nodig? Klik op de symbolen onderaan rechts om je taal te selecteren. Meer talen zijn te vinden via 'Auto-Translate'

"IK VERTEL MEZELF ALTIJD DAT MIJN CARRIÈRE WAARSCHIJNLIJK START WANNEER IK 60 BEN EN VERVOLGENS WERK IK TOT DAT IK 90 OF ZELFS 100 BEN."

 

DM'S: Vertel ons over je werk. Wat trok je aan in het maken van houtsneden?

Hiroko Imada Ik studeerde eerst Japanse methodes van houtsneden in Japan toen ik op de universiteit zat. Daarna ging in naar het V.K. om printmaking te studeren als een postgraduate op de Slade School of Fine Art. Mijn begeleider vertelde me dat de methode niet heel erg bekent hier was en dat ik er zelf les in moest geven. Dus ik vond dat ik moest oefenen. Ik begon met het maken van Japanse houtsneden en andere methodes zoals lithografie.

DM'S: Door wat wordt je werk geïnspireerd?

Hiroko Imada Dat is een moeilijke vraag! Mijn inspiratie komt voornamelijk van de natuur en hoe ze beweegt. Ik probeer altijd om de beweging in een abstracte manier vast te leggen. Ik probeer de momenten eerst voor mezelf op te nemen en leg ze vervolgens op mijn manier vast in plaats van te observeren.

"ALS EEN KUNSTENAAR VANDAAG DE DAG KIES IK MIJN EIGEN ONDERWERPEN, IK HEB MEER ARTISTIEKE VRIJHEID."

DM'S: Kan je ons over je proces vertellen?

Hiroko Imada Ik ontwerp als eerste het blok met behulp van onderzoek dat ik heb gedaan en foto's die ik heb genomen. Ik vind dan de natuurlijke bewegingen in de afbeeldingen en creëer vervolgens een zeer ruwe schets. Als ik les geef focus ik op de precisie van het proces, maar ik mijn eigen werk ben ik best spontaan. Als het te gepland is, verlies ik de stroom van de lijnen en vervolgens verlies ik dan het natuurlijke gevoel van de beweging.

DM'S: Hoe kwam je voor het eerst in aanraking met het werk van Hokusai?

Hiroko Imada Hokusai is erg bekent in Japan en over de hele wereld. Als kind ben ik vast wel het werk van Hokusai tegengekomen, maar ik kan het me eigenlijk niet echt herinneren omdat het altijd om me heen is geweest. Dus ik kan het eerste moment niet vaststellen. Ik ken het al sinds mijn geboorte. En Japanse houtsneden is erg natuurlijk voor ons, we leren de simpele methode namelijk op de basisschool, iedereen kent dus de basis.

"HET WERK VAN HOKUSAI HEEFT ALLES. DYNAMIEK, SIMPLICITEIT EN LEF."

DM'S: Hokusai werkt in een team, maar jij werkt alleen. Hoe beïnvloedt dit je proces?

Hiroko Imada In de tijd van Hokusai werd Japanse houtsneden niet gezien als kunst, het werd meer gebruikt als fotografie voor een krant of tijdschrift. Vele handen werden gebruikt om één print te maken. Als een kunstenaar vandaag de dag kies ik mijn eigen onderwerp. Ik heb meer artistieke vrijheid. En geen uitgever! Maar ik maak alles wel zelf. Het is niet makkelijk om de standaard van de Edo-periode te behalen. Zij hadden voor elk punt van het proces een specialist die daar verantwoordelijk voor was, wij daarentegen moeten alles zelf doen.

DM'S: Waarom denk je dat het werk van Hokusai klassenstructuren oversteeg en grote aantrekkingskracht had?

Ik denk omdat het werk van Hokusai alles had. Dynamiek, simpliciteit en lef. De prints waren klein en toegankelijk en zijn onderwerpen werden uitgekozen op basis van het dagelijkse leven van gewone mensen, dus werd het door iedereen aangetrokken.

DM'S: Hokusai heeft gezegd dat niets wat hij deed vóór dat hij 70 was de moeite waard was, hoe blijf je vastbesloten?

Ik vertel mezelf steeds weer dat mijn carrière waarschijnlijk pas echt begint wanneer ik 60 ben. Ik hoef me dus niet te haasten. Ik kan het dus rustig aan doen en mijn werk uitbreiden. Ik moet natuurlijk voor het werk wel gezond blijven en dat staat dus op de eerste plaats. Ik kan dan tot dat ik 90 of zelfs 100 ben door werken.